عمل لازک (LASEK: Laser-Assisted Sub-Epithelial Keratectomy) یکی از روش‌های جراحی اصلاح عیوب انکساری چشم مانند نزدیک‌بینی، دوربینی و آستیگماتیسم است که با استفاده از لیزر اگزایمر انجام می‌شود. و برای افرادی با قرنیه نازک‌تر یا شرایط خاص مناسب است. یکی از مهم‌ترین عوامل در موفقیت این جراحی، شرایط سنی بیمار است، زیرا سن بر پایداری عیوب انکساری، سلامت چشم و توانایی بهبودی پس از عمل تأثیر می‌گذارد. این مقاله به بررسی شرایط سنی مناسب برای عمل لازک، محدودیت‌ها، ملاحظات پزشکی و توصیه‌ها برای گروه‌های سنی مختلف می‌پردازد.

اصول عمل لازک و اهمیت سن

در عمل لازک، لایه سطحی قرنیه (اپیتلیوم) با استفاده از محلول الکلی جدا شده و سپس با لیزر اگزایمر، شکل قرنیه اصلاح می‌شود. پس از آن، اپیتلیوم به‌صورت طبیعی ترمیم می‌شود. این روش به دلیل عدم نیاز به برش عمیق فلپ (مانند لازیک)، ریسک کمتری برای عوارض ساختاری قرنیه دارد، اما بهبودی آن کندتر از لازیک است و به شرایط جسمانی بیمار وابسته است. سن بیمار در این عمل مهم است، زیرا:

  1. تغییرات عیوب انکساری: شماره چشم در سنین پایین ممکن است ناپایدار باشد.
  2. سلامت چشم: با افزایش سن، بیماری‌هایی مانند آب‌مروارید یا گلوکوم شایع‌تر می‌شوند.
  3. ترمیم بافت: توانایی بازسازی اپیتلیوم با سن کاهش می‌یابد.

شرایط سنی عمل لازک

شرایط سنی مناسب برای عمل لازک

متخصصان چشم‌پزشکی معمولاً محدوده سنی خاصی را برای این عمل توصیه می‌کنند که بر اساس مطالعات و دستورالعمل‌های بین‌المللی تعیین شده است. این شرایط به شرح زیر است:

  1. حداقل سن: ۱۸ سال

عیوب انکساری (مانند نزدیک‌بینی) تا اواخر نوجوانی ممکن است تغییر کنند. انجمن چشم‌پزشکی آمریکا (AAO) توصیه می‌کند که بیماران حداقل ۱۸ سال داشته باشند و شماره چشم آن‌ها به مدت حداقل یک سال پایدار باشد (تغییر کمتر از ۰.۵ دیوپتر). در موارد استثنایی مانند نزدیک‌بینی شدید که زندگی فرد را مختل کند، ممکن است عمل در سنین پایین‌تر انجام شود، اما این تصمیم نیاز به ارزیابی دقیق دارد.

  1. محدوده ایده‌آل:۲۰ تا ۴۰ سال

این بازه سنی معمولاً بهترین زمان برای عمل لازک است، زیرا:

  • شماره چشم به‌طور کامل تثبیت شده است.
  • سلامت عمومی چشم در اوج است و بیماری‌های مرتبط با سن (مانند آب‌مروارید) نادر هستند.
  • توانایی ترمیم اپیتلیوم قرنیه بالاست و بهبودی سریع‌تر رخ می‌دهد.

مطالعات نشان داده‌اند که افراد۲۰ تا ۴۰ ساله کمترین عوارض پس از عمل (مانند خشکی چشم یا مه‌آلودگی قرنیه) را تجربه می‌کنند.

شرایط سنی عمل لازک

  1. بالای ۴۰ سال تا ۵۵ سال

پس از ۴۰ سالگی، تغییرات طبیعی چشم مانند پیرچشمی (Presbyopia) آغاز می‌شود که توانایی فوکوس روی اشیاء نزدیک را کاهش می‌دهد. لازک نمی‌تواند پیرچشمی را اصلاح کند، اما برای عیوب دیگر (نزدیک‌بینی یا آستیگماتیسم) همچنان قابل انجام است. خشکی چشم در این گروه سنی شایع‌تر است و ممکن است پس از عمل تشدید شود. نیاز به عینک مطالعه پس از عمل نیز محتمل است.

  1. بالای ۵۵ سال

در سنین بالاتر، احتمال بیماری‌های چشمی مانند آب‌مروارید، گلوکوم یا دژنراسیون ماکولا افزایش می‌یابد که می‌توانند نتیجه عمل را تحت تأثیر قرار دهند. در این سنین ترمیم اپیتلیوم کندتر است و ریسک عفونت یا عوارض بیشتر می‌شود. اگر آب‌مروارید وجود داشته باشد، جراحی لازک توصیه نمی‌شود و تعویض لنز داخل چشمی (IOL) مناسب‌تر است. در این سن، گاهی روش‌های جایگزین مانند RLE (Refractive Lens Exchange) پیشنهاد می‌شود.

عوامل تأثیرگذار بر شرایط سنی

علاوه بر سن تقویمی، عوامل دیگری نیز در تصمیم‌گیری برای عمل لازک مهم هستند:

  • پایداری عیوب انکساری: حداقل یک سال ثبات شماره چشم ضروری است، صرف‌نظر از سن.
  • سلامت قرنیه: ضخامت و یکنواختی قرنیه باید با توپوگرافی تأیید شود.
  • وضعیت عمومی سلامت: بیماری‌هایی مانند دیابت کنترل‌نشده یا بیماری‌های خودایمنی (مانند روماتوئید آرتریت) می‌توانند بهبودی را مختل کنند.
  • خشکی چشم: در سنین بالاتر شایع‌تر است و باید پیش از عمل ارزیابی شود.

 مزایا و محدودیت‌ها در سنین مختلف

  1. جوانان (زیر ۲۰ سال):

مزایا: بهبودی سریع چشم.

محدودیت‌ها: ناپایداری شماره چشم، ریسک نیاز به عمل مجدد.

  1. بزرگسالان جوان (۲۰-۴۰ سال):

مزایا: بهترین تعادل بین پایداری و ترمیم، نتایج طولانی‌مدت.

محدودیت‌ها: حداقل، مگر در موارد خاص (مثلاً قرنیه نازک).

شرایط سنی عمل لازک

  1. میانسالان (۴۱-۵۵ سال):

مزایا: هنوز قابل انجام با نتایج خوب.

محدودیت‌ها: شروع پیرچشمی، خشکی چشم.

  1. سالمندان (بالای ۵۵ سال):

مزایا: امکان اصلاح عیوب خاص در صورت سلامت چشم.

محدودیت‌ها: بیماری‌های چشمی و بهبودی کند.

نتیجه‌گیری 

عمل لازک یک روش مؤثر برای اصلاح عیوب انکساری است، اما شرایط سنی نقش کلیدی در موفقیت آن دارد. محدوده ایده‌آل ۲۰-۴۰ سال به دلیل پایداری عیوب انکساری و سلامت چشم توصیه می‌شود، اما افراد زیر ۱۸ سال به دلیل ناپایداری و بالای ۵۵ سال به دلیل بیماری‌های چشمی معمولاً کاندید مناسبی نیستند. با این حال، تصمیم نهایی به شرایط فردی هر بیمار بستگی دارد و معاینه تخصصی چشم‌پزشک تعیین‌کننده است. انتخاب زمان مناسب می‌تواند نتایج بهتری به همراه داشته باشد و از عوارض احتمالی بکاهد.